198) Małgorzata Szyszko-Kondej, Sześć córek

„Sześć córek” to kolejna powieść wchodząca w skład pomysłowej serii: Leniwa Niedziela. Dla mnie było to pierwsze spotkanie z tą serią, ale już dzisiaj wiem, że na pewno nieostatnie. Dlaczego? Po pierwsze, jestem fanką powieści obyczajowych z ciekawą fabułą i nietuzinkowymi bohaterami. Po drugie, literatura kobieca, to literatura, w której się zatracam. Po trzecie, jeszcze nigdy, przez całe swoje życie nie zawiodłam się na książkach wydanych przez Wydawnictwo Świat Książki. I nie jest to lizusostwo! Bo odkąd sięgam pamięcią, to rodzice kompletowali dla mnie biblioteczkę, za pomocą katalogów książkowych, które regularnie otrzymywali. Moja mama należała do Klubu Świata Książki, którego niestety już nie ma. Stąd, dzisiaj mam wiele pięknych wydań powieści, którymi w przyszłości chętnie się podzielę. Wracając do tematu, „Sześć córek” to powieść, którą przeczytałam jednym tchem i żal było mi ją kończyć. Chciałabym się dowiedzieć, czy bohaterki powieści wykonają zlecone im przez ojca zadania... Dlatego mam cichą nadzieję na kontynuację powieści.

Autorką „Sześciu córek” jest Małgorzata Szyszko-Kondej- dziennikarka, autorka utworów dla dorosłych i dla dzieci. Pisała reportaże dla „Zwierciadła”, „Kobiety i Życia”, „Przeglądu Reader's Digest”, ale również wiersze, opowiadania, słuchowiska radiowe, teksty piosenek. Autorka powiedziała, że „Piszę o tym, co jest w każdym z nas – głęboko i zaledwie pod skórą. O tym, co boli i co uskrzydla – o miłości, śmierci, samotności i ciągłym, cudownym zadziwieniu światem”.

Powieść „Sześć córek” to historia sześciu sióstr, które się nie znają. Każda z nich żyje w innej Polsce... Jedna, żyje w świecie PRL-u, inna tuż po stanie wojennym, kolejna pamięta śmierć Jana Pawła II, a jeszcze inna żyje Facebookiem. Wszystkie jednak szukają i pragną szczęścia oraz miłości.

W ten sposób poznajemy: Grażynkę, mającą 60 lat, która walczy z duchami PRL-u, Alicję – szaloną artystkę i poetkę Solidarności, Elżunię, która wyjechała do Australii z biletem tylko w jedną stronę, Martynę, która boi się samotności, Agnieszkę- zmagająca się z mężem tyranem oraz Milenę, dziewiętnastolatkę uzależnioną od Facebooka.

Nie wiem, która z tych historii podobała mi się najbardziej. Wszystkie były piękne, pouczające, a przede wszystkim zapadające w pamięć. Bohaterki tęskniły za miłością i poczuciem bezpieczeństwa, którego w życiu nigdy nie miały. Połączył je ojciec- Wiktor, którego nie było przez ich całe życie, który fruwał z kwiatka na kwiatek. Jednak ten sam mężczyzna zafundował im niesamowitą niespodziankę, a mianowicie tajemnicze listy i zagadkowy testament. Sześć kobiet, sześć historii, sześć listów... Ale o tym, musicie przeczytać sami! Muszę przyznać, że pomysł na taką konstrukcję fabuły jest naprawdę świetny i bardzo oryginalny. Za to wielki plus dla autorki.

„Sześć córek” to poruszająca i refleksyjna powieść. Czytałam z wielkim zaangażowaniem i rumieńcami na twarzy. Dzięki książce poznałam pół wieku historii Polski, ale nie takiej podręcznikowej, ale zwyczajnej, prostej, z perspektywy zwykłego człowieka. Dlatego serdecznie wszystkim polecam tę powieść, bo jest ona niesamowita i nietuzinkowa! Idealna. 

Małgorzata Szyszko-Kondej, Sześć córek, Wydawnictwo Świat Książki, Warszawa 2014, s. 370.

Recenzja bierze udział w wyzwaniu: Polacy nie gęsi, czyli czytajmy polską literaturę II ; Czytamy powieści obyczajowe.