23) Eric-Emmanuel Schmitt, Oskar i pani Róża

Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy.

Czy w przeciągu dwunastu dni można poznać smak życia? Można. Doświadczył tego sam Oskar- dziesięcioletni chłopiec, który chorował na białaczkę. 

Oskar spędził niemal całe swoje życie w szpitalu. Właśnie to miejsce uważa za swój dom. Poznaje tutaj panią Różę- starszą kobietę, która jest wolontariuszką. Oskar pieszczotliwie nazywa ją "ciocią Różą". Pewnego dnia podsłuchuje rozmowę lekarza z jego rodzicami. Ich rozmowa nie jest przyjemna, ponieważ lekarz uświadamia rodziców, że chłopczyk umrze za kilka dni. Rodzice postanawiają, że nie powiedzą o tym synowi. Odrzucają tak bolesną dla nich prawdę. Oskar uważa ich przez to za tchórzy i nie chce się z nimi widzieć, ani rozmawiać. Tymczasem pani Róża, proponuje chłopcu żeby zaczął pisać listy do Pana Boga, w których wyrazi wszystko co czuje, co przeżył każdego dnia, ale również może tam zawrzeć swoje życzenia i prośby. 

Książka składa się z kilku listów Oskara do Boga, które zabierają nas w dwunastodniową podróż przez życie. Każdy dzień to dla chłopca 10 lat więcej. I tak, przeżywamy z Oskarem jego młodzieńczy bunt, pierwszą miłość, potem małżeństwo, kłótnie małżeńskie, zdradę, a na końcu powrót do ukochanej, aż do bycia zmęczonym, schorowanym i do śmierci. Przygody Oskara, pomimo jego ciężkiej choroby, są czasami nawet bardzo zabawne, a czasami wzbudzają w czytelniku poruszenie i wzruszenie. 

Książka kończy się ostatnim listem, którego adresatem nie jest już chłopiec, a pani Róża. Dowiadujemy się z niego, że Oskar umarł. Pani Róża jest bardzo przejęta śmiercią swojego małego przyjaciela, ale nie chce tego po sobie okazywać. Swój list kończy taką oto wypowiedzią: "Przez ostatnie trzy dni Oskar stawiał na szafce przy łóżku kartonik. Myślę, że to Ciebie dotyczy. Napisał na nim: Tylko Bóg ma prawo mnie obudzić". Ostatnie zdanie książki, wrzyna się głęboko w serce i nie łatwo wyrzucić go z pamięci.

Książeczka, bo ma zaledwie 80 stron, jest naprawdę mądra, szczera i prawdziwa. Historia chorego chłopca dogłębnie porusza. Zmusza nas do refleksji nad tym, że życie jest kruche i na każdego przyjdzie czas. Historia dziesięciolatka jest warta uwagi nie tylko ze strony młodzieży, ale i dorosłych, którzy chcą zapoznać się z tą wzruszającą opowieścią.

***

Eric-Emmanuel Schmitt

Oskar i pani Róża 

Wydawnictwo Znak

Kraków 2004

Liczba stron: 78

Moja ocena książki: 6/6