38) Anna Onichimowska, Duch starej kamienicy

Kolejna ciekawa lekturka dla dzieciaczków z czwartej klasy. Książkę tę miały przeczytać tylko dzieci chętne. Kiedy dzisiaj zaczęłam omawiać lekturę, okazało się, że na 15 osób do książeczki zajrzało tylko trójka dzieci. Trochę mnie to zmartwiło, ale jako młoda nauczycielka pełna werwy i wigoru, postanowiłam, że zachęcę je do przeczytania tej krótkiej powieści.

Otóż, na dzisiejszej lekcji zaczęliśmy czytać dwa pierwsze rozdziały... Na początku dzieciaki trochę marudziły, ale w końcu w klasie zapadła cisza, a ta "bajka" wciągnęła je do końca.  

A o czym jest "Duch starej kamienicy" Anny Onichimowskiej?

Jest to krótka opowieść o przyjaznym i sympatycznym duszku - Maćku. Duch mieszka w starej kamienicy, na strychu. Ma tam ciepło i spokojnie. Nikt mu nie przeszkadza, bo dozorczyni budynku jest tak pozbawiona energii, że sprząta tylko do trzeciego piętra. Jego współlokatorami są dwie zabawne istoty: kot, który zawsze podąża własną ścieżką i sroka kłamczucha Wiesława-Joanna. Maciek jest bardzo przyjaznym duchem, przekłada dobro innych nad własne. Pomimo że jest duchem, to jego powołaniem na pewno nie jest straszenie a chęć pomocy lokatorom kamienicy. 

Bohater tej barwnej opowieści od razu skojarzył się dzieciom z przyjaznym duszkiem Kacperkiem. I to fakt, bo są do siebie bardzo podobni.

Na różnych portalach spotkałam się z różnymi recenzjami tej książki. Większość uważa tę książkę za bardzo dziecinną i nie nadającą się dla dzieci w czwartej klasie. Ja jestem innego zdania. Po pierwsze, książka przypadła mi do gustu i bardzo przyjemnie mi się ją czytało. Po drugie, "moje dzieci" były zadowolone z tej lektury i wiem, że zaciekawiły ich historie ducha Maćka. Nawet napisały do niego listy: :)

***

Anna Onichimowska

Duch starej kamienicy

Wydawnictwo Literatura

2008

Liczba stron: 160

Moja ocena książki: 5/6

Recenzja bierze udział w wyzwaniach: Polacy nie gęsi, czytajmy polską literaturę  i   Odnajdź w sobie dziecko.